Atención

A este paso, de non acabaren con nós, acábannos coas esperanzas.

En ocasións nótome ensimismado vendo anuncios de televisión. E véxome parvo, porque me decato de que lles fago máis caso do que presto xeralmente a programas que orixinariamente desexo ver. Creo que é porque as expectativas que teño cando me prometo unha sesión de televisión prácida, case nunca se cumpren, e rematan máis ben nunha pequena sesta a deshora. Ou cun pesadelo do que non dou despertado. Cos anuncios, en cambio, non, eles acadan a atención que non lles quero dar, e sempre atopo, por un lado ou por outro, algo que me atrae e ao que lle hei dar unha chea de voltas despois.

Hoxe igual. Están a falar da condena a Garzón, da investigación ao xuíz do caso Urdangarín polas filtracións, da sentencia  a  Camps, da visita do Papa  a Valencia, da conversa de De Guindos sobre unha reforma laboral extremadamente agresiva...  e como me tardan cinco minutos seguidos de anuncios!!

Margaridiña hei volverme

se non me queres querer,

metereime no teu pelo

e así podereite ver.

.