Noites

A fin de semana preséntase co frío invernal recomendando abrigo e facendo que se suspire por unha lareira. O de ver o lume, observando as lapas nas súas formas, tamaños e cores, ao tempo que un vai quecendo, debe ser apetecible, mais de momento queda lonxe. Así tampouco hai fume, e quizais vaia unha cousa pola outra. Seica por moi ben que tire a cheminea o fume sempre aparece, e faino para quedarse. Queda na roupa, nos obxectos que transportamos e, mesmo en ocasións, no pelo das persoas. A min, desde logo, non me desagrada o olor do fume. Eu nunca o sentín cheiro, probablemente polos tempos de infancia, onde daba imaxes que hoxe vexo cálidas, por máis que naqueles tempos pouco caso lles fixese.

A noite trae o peso para os ollos

Nube que inventamos de algodón,

Tranquila como leito de soñar,

Atenta para historias a contar

Nimbo a coroar o corazón

Paz feita de desexo no querido

Esteiro para os ríos agardar

Nota e melodía a recordar

Afecto na calor polo vivido

.