terça-feira, 26 de julho de 2011

Fume



Pasou o vinte e cinco de xullo. Celebracións, fastos, desfiles, medallas, manifestacións, discursos, ofrendas... E agora?

Cada un ao seu,  a traballar coma sempre, que xa é outro día, e as sensacións que un percibe non difiren moito das que se reciben a cotío. O país, máis que menos, segue a ser parecido ao que tantas persoas teñen que padecer tódolos días, por moito que os discursos e as promesas nos levasen a pensar outra cousa.






Se desacouga esperar
moito máis desasosega
non ter nada que agardar.







.




Sem comentários:

Enviar um comentário