Cambios

Cambia,todo cambia. Pasaron xa os días dun ano desde o comezo desta andaina pública. Parece que non, pero mudaron unha chea de cousas. Unhas máis estrondosas ca outras, e algunhas tan imperceptibles que dá sensación de térense ubicado con nós sen permiso. Lóxico. O tempo, tan relativo el como é, non fixo máis ca adaptarse ás nosas necesidades, deixándonos tomarlle tódalas medidas.

Eu tiña por certo que calquera tempo pasado nunca foi mellor. Hoxe non teño claro qué respostar, porque mira que se empeñan en facerme crer o contrario! 

ITA

Estando tumbada ao sol

á gata pouco lle importa

o que pasa lonxe dela

ou quen anda pola horta.

Quere sentir a calor

que lle recorda ao verán

bota de menos o sol

e as sardiñas do san xoán.

Retorcida de mil modos

soamente por quecer,

non fai esforzo ningún,

todo o máis adormecer.

Tén tan pouco movemento

que parece estar sen vida,

se se confunden os ratos

han de ser a súa comida.

Faise o descanso tranquilo

ata que a gata desperta,

estira patas e rabo,

a boca véselle aberta.

Afiados e dispostos

os dentes son dunha fera,

pecharanse decididos

de cazar presa calquera.

Séntese en zona de sombra

pola viaxe solar,

Ita-bonita, de Rita,

decídese a pasear.

Vaise alonxando sen présas

polo máis alto do muro,

dun salto está no exterior...

volverá con día escuro!

.