quarta-feira, 15 de agosto de 2012

Cultura e civilización



A escritura e, por lóxica, a lectura que levou aparellada marcaron unha liña clara nos tempos do home. Antes e agora.


A min gústame a fotografía. Teño feito algunha e visto bastantes máis. Como din, co valor que teñen as imaxes, en ocasións a lo menos, poden chegar a sobrar as palabras.
Somos así, aínda que a algúns nos doa. 
E os cataláns, que andan polo lonxe e saben de todo, teñen os mesmos problemas ca nós.
Claro que, lendo todo o artigo, para eles os galegos nin nos preocupamos nin andamos optimistas: depende, é evidente.












De lonxe chamo en negros sons
soñando o aire azul por se o respiras.
Resóame o teu ser en canto vexo
como aroma feito eco no recordo,
regalo para min que te sei vento.


E todo se repite. Que obstinado,
se sen ti o instante xa é outro tempo!


Canto dese, de saberme equivocado,
por poder cambiar de voz para a alegría,
á ledicia que se acolle na esperanza
dos amores que gozan en presente!


Como sinto verme así nestes meus ollos,
alma sen espírito, case afogo...


Tan seco na derrama desta fe!

















.




Sem comentários:

Enviar um comentário