quarta-feira, 8 de agosto de 2012

Súper (mega e guay)






Tristemente patético. 

Estes días as novas fálannos do SAT e as súas accións nos supermercados andaluces, máis contundentes cás que levou adiante en Ferrol outro colectivo de persoas sen traballo. As actuacións inmediatas do Goberno estatal para levar á cadea aos executores e instigadores destas accións son só equiparables, pola rapidez amosada, co indulto concedido ao alcalde de Valle de Abdalajís (Málaga) e a media corporación municipal, condenados todos eles por prevaricación. Non é necesario falar de bancos, porque xa se sabe, máis vendo alcalde por un lado e alcalde por outro, case nos vai ser mellor ir calando. Non hai amaño. Nin aínda que lles poñamos cadeados por todas partes, coma nos súper de Girona. E acórdome tamén do pateticamente triste desas monxas non xulgadas (polo de agora) por venderen alimentos obtidos da beneficencia.

Cando as cousas se escangallan de vez e o caos xerado faise grande demais, un opta por tirar con todo, e comezar de novo como poida. Que pena que iso só se poida facer coas cousas!










Escribo case a golpes de labrego
arando nun papel por velo vougo
e rego non con bágoas nin con sangue
e si con cantos soños que gardei.


Semento mil ideas imposibles
e arrinco todo o medo que escoitei.
E podo, coido e miro cada gromo
quitando todo o vello que se ve.


Espera dunha flor a florecer.


E collo máis papel, vale calquera,
e sei de entullo e lama, sen chover,
ou trollo, e esterco, ou poño pedras,
e cardos con espiñas, e con dor.


Caín, desde as palabras, desde a ira,
sabendo que non quixen ser pastor.













.





2 comentários: