domingo, 24 de fevereiro de 2013

Asombro



Pásame ás veces. Vén a fin de semana e aproveito para perderme en periódicos e noticias que atopo na rede. E remato por poder afirmar que a capacidade de asombro é ilimitada. Cada vez que me digo que nada me vai parecer máis raro e inadmisible que o que estou a ollar, aparece  a noticia recente e demóstrame que non.

Menos mal que só me pasa coas que están relacionadas coa nosa miserenta condición humana!

Agora, se son capaz, dirixirei a ollada cara ao mundo animal e vexetal, sempre máis previsibles, ao que se ve.









A vida que se acaba sen vivir
reparte para todos a tristeza.


Pensei mirar tan lonxe
(por saber)


Pensei en tantos mundos descubertos.


A terra faise así demais pequena
(e pérdese a intención)


Reparto desigual que nos dá a vida
por xentes de distinta condición.




















.






Sem comentários:

Enviar um comentário