Ir a un circo con moitos nenos é un puro espectáculo de maxia e alegría. Ver nos ollos dos nenos mundos de ilusión, oír risas aceleradas e desinhibidas, desde o comezo da función ata o remate mesmo, é coma sufrir o contaxio da alegría á que un non é capaz de negarse. Non importa que o circo sexa grande ou pequeno, que os artistas sexan polifacéticos ou grandes especialistas na difícil arte circense, se o circo tén os nenos, tén xa o necesario para que a función saia adiante. Ver un neno que se abriga por primeira vez debaixo dunha carpa, que entra con medo ao descoñecido e vai abrindo os ollos paulatinamente, ata ceibar libre as primeira gargalladas, mesturándoas coas bagoas que aínda lle humedecen as meixelas, é unha gratificadora experiencia para calquera adulto que teña ocasión de contemplalo. E abofé que tamén esto nos trae a nós á infancia.
Eu quero ser teu amigo
Desde o día en que te vin
Sabendo que se te miro
Podo ver un querubín
Quen che regalou os ollos,
quen che puxo esa color
sabía que con crearte
o que deixaba era amor.
Amor que vemos en ti
Cada vez que te miramos
Cando sabemos que ris
E se é que te escoitamos.
Amor ao teu lado traes
Véndose tan ben contigo
Non é ningunha miragre
Que teñas ao amor de amigo.
.
Sem comentários:
Enviar um comentário