sábado, 10 de dezembro de 2011

Índice





Teño un dedo vendado.
Lembro o pasado e véxome co dedo índice da man esquerda apuntando cara ao ceo namentres o sangue escorrega pola man abaixo.
Empeza decembro tamén e as canas do millo aparecen secas e en boas condicións para facer tiracoios. A navalla está afiada de esperón e é cortadora,  así que, unha vez rematados os tres buratos feitos no oco da cana, pódese quitar dun golpe todo o sobrante.
A min nese golpe váiseme, sen remedio, un anaco de índice, nun corte limpo.
Na casa non se asustan, quizais para non asustarme. Rin e din “pareces san Xoán ensinando o dedo”.

A venda non vén desde entón. Puxéronma hoxe porque case remato de cortar ese mesmo dedo. Coma sempre. Volvendo ás paisaxes coñecidas.








Esquecerse do pasado...
é tan sinxelo dicilo
como difícil logralo!









.


4 comentários:

  1. Dise que os que non recordan o pasado están condenados a repetilo. No teu caso vese que lembrar, lémbralo ben, pero repítelo igualmente :)

    Apertas do norte!

    ResponderEliminar
  2. Véndoo desa maneira, ao mellor é por iso das infancias recobradas. E vaia por deus!

    ResponderEliminar
  3. Esa memoria !
    Tes unha inmensa capacidade para lembrar tantas cousas valiosas ! - nomes, situacións, feitos, ocurrencias....! asinándolles verbas,poesía,saudade, beleza..
    O blogue, reitero, unha xoia !
    ....
    Parabéns! ( pra que sigas...)
    Tin_herva

    ResponderEliminar
  4. Sigo, sigo. Si que sigo, porque creo que esto funciona coma unha cura sinxeliña e rápida: mesmo ao lelo eu, dá a sensación que non foi para tanto e, se me apuran, que mereceu a pena o sucedido. Será que o optimismo fai que se lle atope o positivo a todo canto acontece!

    ResponderEliminar