Ensinanzas

 A cousa vai indo. Xa melloramos e podemos estar ledos. O mundo é como ten que ser. A Terra volveu ao seu sitio e todo iso de que somos estrelas, ou hidróxeno, que vén sendo o mesmo, era un conto.

Fíxonos un deus tal e como nos contaban e nos obrigaron a aprender de pequenos. Talmente. Barro somos, de mellor ou peor calidade, pero barro, se miramos aos nosos ancestros.

Un profesor da universidade do País Vasco e outro profesor de secundaria da parte do Levante (que ademais tén o título de doutor) publican con fachenda que a Terra é o centro do Universo. Igualiño a como o ensinaron os xesuítas naqueles tempos de deus. Son creacionistas e o seu libro, porque publicaron un libro coa teoría e a publicidade fáillela ABC, é especialmente recomendable para católicos con boa formación en ciencias. Pero non sei, catolicismo e boa formación en ciencias, a primeira vista, parecen dúas premisas incompatibles, aínda que nunca se sabe.

O que máis medo me dá non é que vendan o libro, porque co que se le nestes tempos moitos non han vender, preocúpame ben máis que os dous estean a ensinar, en secundaria e na universidade. Pobres alumnos se non se lles dá por facérense autodidáctas nas súas materias!

O espazo un día por esperto

cantou o inicio dunha Terra.

Foi ao paso e ben a modo

por ver se lle prestaba intelixencia.

Por que présa?

A que apuro?

Millóns de anos despois,

case tres mil,

houbo bacterias.

Soas.

Perdidas, esquecidas e distantes,

sen se ver.

Inmenso mar.

.