sábado, 27 de agosto de 2011

Meta



Hai que ter coidado co que se desexa, porque ás veces toca. Esto dos fins a perseguir é un perigo, sobre todo se polo camiño esquecemos modos e maneiras nos medios a empregar. Algúns cren incluso que as sociedades que antepoñen a recompensa final ao método utilizado na súa consecución, están abocadas á autodestrución








Vertical




Os ríos (VII)
Agora vaise esforzar,
pura auga en movemento,
leva pedras, corta serras,
brinca e salta de contento.

Polas Fragas de Caaveiro
o seu val non ten igual
é fermoso e feiticeiro.
Vaia Parque Natural!

Aquí faias, xestas, uces.
Silbarda e brións, alá.
Hai castiñeiros, carballos,
e bidueiros, e abelás...

Vivindo libres na fraga,
desde o xabaril aos ratos,
caracois e avelaionas
en compaña de miñatos.

Beben auga nos regatos
pero báñanse no río,
abrigados polo monte
das calores, e do frío.

Se dá saltos, son fervenzas;
onde hai pozas, fai remuíños;
desfai pedras en areas
e déixallas aos veciños.

Xa está preto, xa ule o mar,
o pai Eume, río de reos,
non se fía nin se calma,
aínda pode ter mareos!

Vese Ombre e vese Irís
para o Eume novas boas
que, chegado Pontedeume,
a súa augas dean nas Croas.

Vence o Eume. El gañou.
O loureiro de campión
hanllo poñer na Marola,
o Atlántico de colchón!







.

Sem comentários:

Enviar um comentário