Domingo

Hai comidas que resultan un pasó máis aló da simple alimentación. Dan ao tempo unhas rápidas horas de conversa propicia, de opinión compartida e de goce da palabra tranquila. Así o día ensínanos que pode medirse en tempos de benestar e non con inhumanos reloxos. Que se acabe o día non influirá no regusto que produce a evocación do falado, esa recensión que podemos aplicarlle ao noso feito diario de facer vida. É pracenteiro atopar días deses e momentos así. Rememorar detalles próximos que desfrutamos parcialmente no intre de producírense e cos que logo nos deleitamos como expertos gourmets para sacarlles aínda unha infinidade de sabores ocultos. É fermoso partillar, aprezar  as bondades dos amigos e facer propósito de instaurar de modo regular rutinas de compartir mesa e mantel.

A espera vai por ti, por un almorzo,

que dure o que a auga morna pola pel.

Por fóra agardaremos ese sol

radiante, esplendoroso, de mañá.

En día ben tranquilo.

Agárdanse os minutos con café,

olores e palabras que arrecenden,

da prácida conversa de domingo,

regalo neste tempo de gozar,

e un pide ter domingos como vida

que cumpran a promesa terreal.

E os xestos que ti tés cando te vemos...