20 de xullo de 2014
Un día feliz.
Domingo, sol,
temperatura agradable, comida con xente querida, conversa do feo que
vemos o mundo e das escasas ilusións que nos promete. Paseo pola
horta e retirada prudente ao silencio informático.
20 de xullo de 1959
Un día singular.
Elixen en Ceilán a
unha muller como Xefe do Goberno. É a primeira vez que o mundo
pode contemplar a elección dunha muller para dirixir un país.
En Suíza tardarán
aínda unha ducia de anos en aprobar o sufraxio feminino.
Nalgunha nación árabe
nin hoxe poden votar as mulleres.
20 de xullo de 1933
Un día para
esquecer.
No Vaticano asínase
o Concordato do Reich, polo que os curas e bispos deben xurar (por Deus) fidelidade ao goberno alemán, ademais de rezar pola
prosperidade do Reich. O cardeal asinante será despois coñecido
como Pío XII.
Na prensa española
non se fala moito do cura dos Jerónimos de Madrid que, polas súas homilías, mesmamente semella vivir seguindo as leis
dese concordato.
Pouco recordo da
chegada do home á Lúa. Foi tamén outro vinte de xullo. Hai uns días lin en algures que foi unha pena que non chegasen ao satélite
moitísimos máis americanos aínda, e que quedasen todos alí. É
posible que non nos fose peor.
Sentado onde agora
estou
decátome
afortunado:
o campo aberto ante
min
e por un teito
abrigado.
Se miro pola ventá
ou se os ollos van á
porta
as colores que se
observan
din a beleza da
horta.
Que máis dá de ver
verán
ou de vivir en
outono,
se dos amores
queridos
sempre seremos os
donos.
As emocións de
fixarnos,
a de non sentirnos
cegos
ao ver nacer unha
flor,
madurecer un
pexego...
Mesmo se miramos
sombras
veremos como han
cambiar,
e todo canto
escurece
terá sol para
brillar.
Mentres se vive o
inverno,
agárdase a
primavera,
mais conseguindo
calor
non ha de ser longa
a espera.
Da terra formamos
parte
e as raíces nela
están.
Se a pisamos ou a
ollamos,
estamos da nai da
man.
.
Sem comentários:
Enviar um comentário