segunda-feira, 7 de maio de 2012

Cartos




Como contamos os cartos?

Todos de distinta maneira, e non falo de Bankia, nin  dos cartos que nos está a supoñer.
Eu vexo agora que algúns contan por números negativos sumando todas aquelas cantidades  inexistentes que deberían posuír para non térense que humillar ante a vida. Que difícil resulta recoñecer a impotencia, renderse sen máis a unha derrota implacable. Se por un casual acabamos por poñerlle nomes á pobreza, se no medio nos dan conta da necesidade de leite que un precisa na casa durante un mes, ou mesmo do número de cueiros mínimos necesarios para saír adiante, é moi fácil que a mente busque evadirse,  pensando no que non é, e máis rápido aínda que coas imaxes ás que nos poden levar os soños. 

Lembro hoxe, despois de ter lido  da aparición de dúas páxinas descoñecidas do Principiño, que unha das características dos adultos era o preocupármonos só por preguntas sobre números. Agora, nestes tempos, que algunhas persoas só lles atendan aos números é unha unha gran traxedia.










A min dádeme a vida que máis quero
porque todo o demais volo regalo
R. L. Stevenson


Soñamos realidades inventadas
futuros vistos antes da chegada,
billantes nos papeis que nos reparten
para actos relevantes a vivir.


Soñamos, por adultos e inexpertos,
instantes importantes fuxidíos
se compensan as horas de diario
das vidas que talvez non desexamos.


Soñamos, de maduros e infelices,
poder volver soñar.

















.



Sem comentários:

Enviar um comentário