Como
contamos os cartos?
Todos de distinta maneira, e non falo de Bankia, nin dos cartos que nos está a supoñer.
Eu vexo agora que
algúns contan por números negativos sumando todas aquelas
cantidades inexistentes que deberían posuír para non térense que humillar ante
a vida. Que difícil resulta recoñecer a impotencia, renderse sen
máis a unha derrota implacable. Se por un casual acabamos por
poñerlle nomes á pobreza, se no medio nos dan conta da necesidade
de leite que un precisa na casa durante un mes, ou mesmo do número
de cueiros mínimos necesarios para saír adiante, é moi fácil
que a mente busque evadirse, pensando no que non é, e máis rápido aínda que coas imaxes ás que
nos poden levar os soños.
Lembro hoxe, despois de ter lido da aparición de
dúas páxinas descoñecidas do Principiño, que unha das características dos
adultos era o preocupármonos só por preguntas sobre números.
Agora, nestes tempos, que algunhas persoas só lles atendan aos
números é unha unha gran traxedia.
A min dádeme a
vida que máis quero
porque todo o
demais volo regalo
R. L. Stevenson
Soñamos realidades
inventadas
futuros vistos antes
da chegada,
billantes nos papeis
que nos reparten
para actos relevantes a vivir.
Soñamos, por
adultos e inexpertos,
instantes
importantes fuxidíos
se compensan as
horas de diario
das vidas que talvez
non desexamos.
Soñamos, de maduros e infelices,
poder volver
soñar.
.
Sem comentários:
Enviar um comentário