Dentro
das miñas curiosidades múltiples están tamén as novas tecnoloxías e as súas posibilidades de relación. As redes sociais impóñense
en tódolos sectores poboacionais e, queirámolo ou non, acaban
tocándonos a todos. Eu incluído. Ando na rede e iso, cando menos ao
primeiro, dá un punto de atractivo, de incertidume e, ata se me
apuro, de aventura. É como asomarse ao balcón da casa para ver
pasar o desfile e saber del, por máis que só se participe na emoción e
no pensamento ou acaso coa exposición á visión momentánea dos que por
alí pasan.
Ten de bo, participar aínda que sexa así, o de ver que o argumentario (no strictu sensu desta palabra inexistente) que nos permite ser nós vai aparecer noutras persoas que, en moitas ocasións, axudan a que saibamos por que pensamos dunha determinada maneira, dándonos as razóns xustificativas da nosa conduta. Incluso podemos discrepar, disentir, por máis que nos expoñamos ao desprezo (para a nosa categoría moral), dos maximalistas que se reservan o dereito de sanción, que os hai, claro, tanto á esquerda ou a dereita (independentemente de onde estea un adscrito) e así, grazas a unha escolla realizada ao fin ao fío dos noso intereses e gustos, podemos estar informados ao minuto de como se move o mundo nos campos da nosa atención. Claramente, sen mensaxes subliminais nin publicidades rexeitables, sabemos non só de información, tamén de opinión e de valoración final.
Ten de bo, participar aínda que sexa así, o de ver que o argumentario (no strictu sensu desta palabra inexistente) que nos permite ser nós vai aparecer noutras persoas que, en moitas ocasións, axudan a que saibamos por que pensamos dunha determinada maneira, dándonos as razóns xustificativas da nosa conduta. Incluso podemos discrepar, disentir, por máis que nos expoñamos ao desprezo (para a nosa categoría moral), dos maximalistas que se reservan o dereito de sanción, que os hai, claro, tanto á esquerda ou a dereita (independentemente de onde estea un adscrito) e así, grazas a unha escolla realizada ao fin ao fío dos noso intereses e gustos, podemos estar informados ao minuto de como se move o mundo nos campos da nosa atención. Claramente, sen mensaxes subliminais nin publicidades rexeitables, sabemos non só de información, tamén de opinión e de valoración final.
Con
todo esto, a min, e coa escasa experiencia acumulada, dáme un tanto
a sensación de estar sendo un voyeur, un mirón que goza das luces acesas das casas sen cortinas que ve namentres vai paseando por un carreiro máis ben
baleiro, nos horarios nos que a xente de ben tende a ocuparse do
descanso reparador imprescindible para afrontar a mañá deste
incerto futuro que nos agrada.
Por
consolarme, e froito tamén da miña inseguridade vital, ás veces
repítome que só aprende o que escoita, e nunca o que fala. A menos
que un acabe escoitándose a si mesmo, só polo gusto puro de falar,
que aí xa son outros lópez.
Se berro soedades
aterido
Se penso en agonías,
se me afogo
Se podo así
aprazarte para logo
Se chamo á sensatez
perdendo o tino
Se esquezo a
necesaria compañía
Se dou para as
urxencias a reserva
Es ti, ti que me
faltas, esa perda
Es ti na miña
ausencia de alegría.
Es ti que fas o
mundo convencido
Es, si, só ese
fin: o que eu prefiro.
.
Sem comentários:
Enviar um comentário