Móbiles

      Un home está ingresado moi grave despois de ter recibido unha descarga eléctrica namentres falaba polo seu teléfono móbil durante unha treboada. 

     E eu acordeime dun amigo estimado que me tén falado de cando navegaba, do mal que era estar lonxe dos seus, con menos cartos que gañas de volver; e das cabinas de teléfono, ás que ían con moitas moedas e moita présa para poder falar un pouco coa casa, querendo ser dos primeiros, sen agardar a que outros falasen antes,  porque sempre acababa habendo alguén que non chegaba a chamar pois a cabina xa non admitía máis diñeiro, do chea de moedas que andaba. E dos cabreos que levaban a algúns a golpear co auricular o aparello en si, ao peor destrozándoo  da rabia, sabedores de que atopar outra cabina  ese día  podía ser case miragre.

      Como nos cambiaron a vida os móbiles, e parece que sempre estiveron aquí!

PD.- De que andaría a falar o do raio?:  "La víctima aún no ha recobrado la consciencia después de la peor conversación de su vida".  

Na rúa na que teño a miña casa

Perdida polo medio desta vila

Os bares abren portas sen reparo

No xeito máis cotiá de compartir

Os clientes collen mesas interiores

E fuman nas terrazas entre rúas

O ambiente fano as xentes que as ocupan

Diferentes na actitude e máis na voz

E dos bares un da rúa da que escribo

Ten de clientes aos salgados pola pel

E se cadra que fumasen onda a porta

Dos seus ollos sae o mar que eles non ven.

É dos bares mariñeiros desta vila

Sen sabermos inda ben hoxe por que

E na rúa, tan adentro como está,

Só nos ollos mariñeiros se ve mar.

.