Reflexión

Días nos que nos convidan á reflexión, ao pensamento profundo, e á analise das consecuencias que poden dar os nosos actos. Se un xa non anda a diario con présa, en días coma este eu fago que o tempo estire  e aproveito para pensar; que non todo vai ser  falar. 

Si. Falo demais, xa dixen que me perde a boca, e tal é así que comentei cun veciño un pouco máis novo (non moito, porque os cincuenta non os cumpre xa), iso de como nos van cambiando algunhas crenzas co paso dos anos.

- Desde logo que nos cambia a vida -filosofáballe eu-. Dámoslle importancia a cousas que antes non a tiñan. E deixan de preocuparnos outras que antes ocupábannos tempo e atención. Ata, se me apuras, creo que un acaba por discutir menos...

- Estou contigo. Seguro, seguro! Mira que a miña muller e máis eu temos tido discusións grandísimas, desas que parece que se vai acabar o mundo, sabes?

- Si, claro, todo o mundo as tén máis dunha vez...

- Pois eu non o levaba nada ben. En realidade levábao francamente mal. E díxenlle: “mira, imos deixar as discusións para os venres; os venres pola tarde, ou se ti queres á noite, e aí discutimos; pero de luns a xoves vénme foi mal, mira que me queda despois unha dor de cabeza que nin pa que; así que os venres:  podemos ir anotando as queixas nunha folla e o venres discutímolas”. E ao primeiro, moi ben; discutiamos os venres e todo ía mellor. Agora non sei, porque  pouco a pouco, ata no venres fun deixando de discutir. Mira, ultimamente, se me di algo, déixoa falar, pero normalmente nin lle contesto!

-...!


E si, nesta xornada de reflexión ando a darlle voltas ás suas palabras, que me parecen máis sensatas que as de moitos dos políticos que me pediron o voto estes días. E aí non reflexiono, non. O voto xa o decidín hai tempo, porque non lle dei razóns á vida para que mo cambie.

La mer, la mer, toujours recommencée...

P. Valéry

La sang qui brille aux lèvres qui se rendent

Igual que unha historia nun encontro

Coas palabras a feriren a sabendas

Buscando aló no mal, no que máis doe.

Aí está o lugar, no mesmo sitio

Aquí o corazón que non tén porta.

Vistamos as palabras de verdade

Dámoslle, esta vez, fría aparencia

Á frase desmedida. Sen consolo

Non queda  xa un lugar para máis erros.

Saberse, pois, tan visto, tan sabido,

E ver que non sorprende o desatino…

.