Pois aí veñen.
Sempre pensei que o do poema ese famoso tiña razón, pero cada vez síntoo máis claro. Primeiro foron os da construción, pero eu non era albanel. Logo tocoulles aos inmigrantes, pero eu non era inmigrante. Agora veñen polos …
Esquécese o honor detrás de muros,
de pedras que recordan a opresión,
paredes nas cadeas da ignominia
nas tebras que escurecerán a vida.
Non lembran as razóns do pesadelo,
ignoran os valores que son causa
usada como un fin que xustifica
perversa condición no ser humano.
Poñámolos moi lonxe e afastados
perdidos de camiño para a volta,
segredo inconfesable coñecido
en ángulos máis mortos cá razón.
.
Sem comentários:
Enviar um comentário