Dívar-tido

Un xa non sabe se rir ou chorar. Vin o vídeo de Ana Botella e oín incrédulo o que dicía. Non é posible. Non pode ser que unha persoa da súa formación e cultura sexa a alcaldesa de Madrid. Escoitar os seus razoamentos (?), a pesar de que non sexan a intervención completa (por fortuna), non pode levar ás persoas minimamente formadas máis que á perplexidade.

Vendo políticos deste tipo, e en Madrid abondan, entendemos por que unha entrevista a Vargas Llosa pode ter a metade de telespectadores que a que se lle fai a Cayetano Ribera. É o que somos, e non podemos pretender aparentar outra cousa. O que en verdade me pregunto é se,  con estes dirixentes, merecemos que nos rescaten. Case valería máis que pagasen por botarnos.

Grecia, Roma, Cristianismo, Europa ... (Todo é maiúsculo)

Acábaseme a paz,

vexo que marcha cal aire diluído no baleiro;

quizais detrás de si,

quizais un pouco,

un vento non moi grande vaia vindo

e empurre con coidado inexorable,

limpando nas miserias do camiño.

Non quero indiferenza,

nin a espero,

nin ir buscar atrás noutro vieiro,

abonda con borrar todo o desfeito.

Ilusións.

E soños.

E proveitos.

.