Picando

Nestes tempos de vida veloz eu busco frearlle un chisco o ritmo ás horas. Así, en días especiais, en comidas que quero facer diferentes, as miñas rutinas lévanme a inicialas picando algunha cousa que haxa á man, uns froitos secos, unhas patacas fritas ou, e iso xa supón excelencia, un pouco de queixo curado. O queixo é  un deses alimentos que, conforme os como, máis me convencen e máis  saboreo. Non son experto en nada, e nas cousas de picar tampouco, pero son curioso e a miña recompensa é descubrir de cando en vez características que antes non percibín ou ás que non lles prestei atención. Se son eu quen cociña, entre a música, que tamén acompaña, as tapas e o viño (tinto sempre, catado en pequenos grolos e nunca só), acabo tendo unha festa que case non precisaría da comida seguinte.

Cando gozamos do viño

bebendo da mesma copa

os teus labios de cristal

entréganse á miña boca.

Sendo viño compartido

bebido en pequeno grolo

convida a vivir o tempo

dese mesmo xeito: a modo.

O viño dános sabores

que lle sabemos ocultos

é terra, froitas, madeira,

mil aromas nun só punto.

Os mesmos aromas teus

de améndoa sen fondo amargo,

envolventes, xenerosos;

aromas lixeiros, francos...

Sen xa nada que ocultar

desde a caída na copa

amor completo en matices

a desangrarse na boca.

Alí milagre interior

na calor que lle dá ao corpo

cando goza do sabor

de sentirse parte doutro.

.