Seny

E ten razón. Sempre soubemos do seny dos cataláns e Durán i Lleida vén a demostrárnolo. Unha frase complexa, contundente, concisa e concluínte. Con cordura, vaia.

 "Si usted tiene un piso y alguien está trabajando en su casa y deja el grifo abierto, usted no hace eso voluntariamente, ni tiene responsabilidad penal. Claro, tendrá que pagar, pero es una responsabilidad civil subsidiaria".

Claro coma a auga. Non hai que ter nin dous dedos de fronte (unicamente para a palabra final, pero pouca cousa). Durán fala del e dos que son coma el, por iso custa entendelo, non poñemos empatía e así non imos a ningures.

Imos por partes, pois. El tén un piso e unha casa, vive nun hotel e claro, se alguén traballa na casa non vai ser el. El non traballa, ten cartos e clase. O que traballa deixa a billa aberta, non é coidadoso, por iso non ten piso e casa e non vive nun hotel, e ten que traballar, claro. Durán cando precisa a auga déixanlla posta, co baño preparado e a toalla á man (o servizo do hotel, que xa sabemos como é). El non fai iso voluntariamente, claro que non, en realidade nin involuntariamente: el non fai nada; case podiamos asegurar que se se fixo algo, non foi alí, nin foi con el. Así que non hai responsabilidade, en todo caso será algo a amañar co subsidio, que é como por aquí lle chamamos ás pensións. Polo tanto que paguen outros, os pensionistas, por exemplo.

Agardar a noticia anticipada

co ánimo perdido sen querelo,

finxir sorriso non sentido

e ter mente e razón nunca en alerta.

A que a hipocrisía de mentiras

en todo canto nos mandan pagar?

Nacemos tan pegados aos enganos,

ás gañas de crer no que non hai.

E se pecha aquí o muro e non se abre?

E se deixa de falar e de finxir?

Facerse natural e ser primario

collendo  a calidade do animal.