Títulos

 Poucas noticias son capaces de sorprenderme. Moi poucas. Creo que os anos vannos dando a todos unha cura de escepticismo que nos fai inmunes ao que en principio non podería cabernos na cabeza. Así e todo algunha nova, de cando en vez, semella querer despertarme. Ata pode ser que mesmo me sacuda con forza e me faga abrir de todo os ollos. A última, e xa van días dela, medio millón de rapaces novos que hoxe están a encher as listas do paro, non remataron os seus estudos de ESO. Non remataron os estudos obrigatorios  do noso sistema educativo. Non posúen, así, o mínimo título académico.

Fracaso escolar e éxito político-financeiro-laboral. É dicir, éxito escolar ao fin. Educamos en función do que programa o estado, tentando satisfacer as demandas das nosas clase dirixentes. Así é. O capitalismo salvaxe que controla e ditamina o rumbo das nosas actividades (de toda a nosa vida) precisa unha man de obra barata, sen coñecemento, abocada á precariedade e facilmente suxestionable para converterse no que en realidade queren que sexa: só man de obra. Coñecemento pouco, para asegurarse votos que non han discernir a verdade do que en eleccións se promete. 

Se algunha vez se quixese formar persoas, pouco teriamos que salvar da educación actual. Nin unha soa das autoridades ou das leis educativas vixentes na actualidade no país merecería seguir activa.

E os ensinantes, que? Iso.
Somos do que hai.

Tanto que chove,

todo se molla, nada se move.