Esa querencia miña polo catro vén sendo algo case familiar. Catro veces, e rímonos. Catro veces catro, e alegrámonos. É cousa de nenos, seguro, porque rimos coma nenos disfrutando cos números, coas combinacións que nos dan, coas imaxes que nos presentan e coas emocións que nos suscitan.
Canto me gusta o dezaseis! Será porque ao fin son galego, e o dezaseis anda polo medio do mes, nin de primeiro nin de último, e pásalle o mesmo que ao home da escada? Será, pois, polo que ocorre nas escadas?
Hedra volvereime o día
En que me vexa ao teu lado
Hedra forte, decidida
A entregarme nun abrazo.
Eu quixen volverme hedra
pensando en que daba amor;
quixen e sigo querendo,
hedra e home, e é mellor.
Abonda co sentimento
no que se dá canto un tén,
entregando o corazón
é como se quere ben.
Ti ben sabes que te quero
de tanto que o repetín.
Non é mérito quererte,
o beneficio é pra min.
.
Sem comentários:
Enviar um comentário