Plantas

Cortei o acivro da entrada. Xa tiña un toro respectable e pesaba ben. 

Chama a atención a súa ausencia cando se ve o espazo baleiro. É como se todo se movese de sitio, e as outras ábores, estrañadas, andasen a mirar preocupadas pola ausencia. E iso que só son plantas. 

A cerdeira chora triste nas súas follas,

nesas bágoas que se humillan

cara abaixo, todas xuntas,

a caer na mesma cor.

Xa non verdes nin ousadas,

sen interese nos cumes.

Tan pacientes neste tempo de parar,

observándose no chan,

mais sen caer.

O cadro está baleiro sen o aire,

non se moven aquí as plumas

nesas aves voadoras que viñeron,

nin se ulen os aromas evadidos.

A cerdeira feita árbore,

neste tempo, nesta vida.

.