Pelotas

Levo un tempo seguindo as indicacións do goberno e aplico recortes nalgúns dos meus hábitos. Así, por exemplo, sigo co hábito da lectura da prensa á última hora do día, pero xa dixital, aforrando ao mes corenta euros, que me veñen ao pelo para a conexión á rede. Ou sexa, aforrar non aforro nada, pero o servizo que me dan é máis plural; é un dicir o de plural, case sería mellor poñer máis tendencioso, porque lle boto un ollo a La Razón, ou a ABC, que doutro xeito íanme quedar sen ver, e, nos días que estou especialmente animado, atrévome incluso con El Mundo. Por outra banda é un servizo máis completo, cunha variadísima oferta que me actúa de salvavidas cando a prensa me conta cousas que eu non quixese ler nunca.

Xa oíra a noticia no telexornal da noite e, cando mirei El País, non quería ler que deixaban aos rapaces dun colexio (por moi privado que fose) sen cadeiras, mesas ou mesmo pizarras e xices (ao mellor o do xiz é normal, para que o ían querer se non tiñan onde usalo). Seguín mirando os titulares dese e doutros periódicos, e en ningún vin que, por débedas á seguridade social, levasen as pelotas de ninguén dos equipos de fútbol de primeira e segunda división, que eses si que deben moreas de millóns de euros, e en lugar de entregar as pelotas, como dicía, agardan a que a lei, vez tras vez, lles siga dando moratorias e máis euros (a lei dálles as moratorias, os euros dámosllos nós), que eles nunca han xustificar nin devolver.

Nota.- Aínda peor me parece que hoxe, 24, lles volvesen as cousas ás aulas. Quen vai pagar o traballo inútil? A este paso van ter que indemnizar aos debedores por molestarlles un día de clases (e pagaremos nós, outra vez). Somos de esperpento, xa superamos a charanga e pandeireta de Machado. 

LAPIS

Quere a man como guía decidida,

pide o verbo o contacto dunha cara,

verse vivo na letra que declara

a caricia ao papel, ben recibida.

Placer aberto en mina ofrendada

a gumes a cortala sen dar dor,

a xemas a coidala con calor.

En prevención vital asegurada.

Virutas do pasado a aterrar

confundidas no po que viste o chan,

madeiras estragadas por se usar,

gastadas no importante e mais no van .

No remate do caderno adquirido

Serán restos que se gardan do esquecido.

Ou se tiran da memoria lonxe de un.

.