Cazadores

Parece ser que está a aumentar o tamaño dos xenitais da xente da miña contorna, e probablemente dos galegos en xeral.

Haberá cousa dun mes levei un susto tremendo cando saía co can a coller o correo ao buzón da entrada. Nada máis abrir o portal o can saíu disparado ao outro lado da rúa, a unha leira da que se oían aproximar uns ruídos xordos e fortes. Pareceume  que podían proceder dalgún can solto e medio perdido que andase por alí, lonxe, e, previsor, chamei polo meu para que volvese. Volveu. E que rápido! E tras del un becho enorme que me  fixo pegar as costas contra a parede mentres López se coaba pola porta aberta sen dar chío. O xabarín, que debía  pesar a lo menos o dobre do can,  fungando como viña, colleu camiño adiante e deixoume a min co corazón nun puño.

Que houbera xabaríns por aquí, non se recorda; agora si que os hai, e vense ademais en familias, incluso pola ribeira. Falando cun veciño  souben que xa é doado atopar xenetas ou  corzos, e  que os raposos están a facerse animais domésticos. Cazadores nin un. Son raros os que andan por aí dando tiros. Todo o máis, pesca de peirao, e listo.

Despois de ler  Galiciaé,  noto que me miro demasiado  as partes baixas, coma se me empezase a preocupar  polas  posibles consecuencias destes incrementos.

Ou redundarán en beneficio?

I

Estaba en ti e chorabas sen sosego

Igual que como neno

Buscabas a resposta sen pregunta

Arelas de consello como orde

II

Adulto que camiñas polas tebras

Facendo de razón o existir

.