Déficit

Si, home, si. Vaia, muller, vaia. Somos afortunados porque a lingua preséntanos sempre unha saída. Estes días, coa que cae por un e outro lado, ao atopar con xente que aprezo, pero coa que non comparto ideas nin ideais, véxome respostando cousas dese tipo. Un si, muller, si,  que non deixa de ser unha aseveración que non compromete, que non nos obriga a concordar coa opinión escoitada e que non leva a ningún tipo de compromiso vital, nin confrontación. De estar o asunto moi revolto, por se acaso o si se ve excesivo, queda a fórmula do vaia, home, vaia.

Imaxino que eso sería o que lle dirían ao noso presidente cando pedía en Madrid que nos desen un premio por cumprir co déficit. Si, home, si. 

Sábeste moi convencida

de seres unha raíña,

eu case creo que es

na colmea unha abelliña.

Para que non me enfadase,

porque prestaba atención,

dixeches que era un abáboro

por non chamarme abellón.

Mais o abellón na colmea

amosa o seu gran valor

desenvolve o seu traballo

ata morrer por amor.

.