Caspa

Jesús Hermida entrevista á Súa Maxestade El-Rei.

Puido ter sido, se é que non foi, un titular dunha noticia da prensa ou da televisión de hai trinta anos. Cando volvemos oílo hoxe, cremos que non entendemos ben, que algo non vai. E así é. Non vai. Non vai o periodismo, nin vai o país. Non vai nada. Se xa a monarquía é anacrónica e improcedente, esa entrevista non é máis ca unha volta ao pasado, innecesaria e inoportuna. Co fartos que estamos de borbóns!

A televisión española faise folklórica cando goberna o pp. Sacan dos museos todo canto casposo e retrógrado puido votalos e enchúfanos dun xeito ou outro para pagarlles o debido e, como contrapartida, piden o favor laudatorio ritual. No medio de toda a caspa que rodeará esta entrevista, recordándonos así as postais do nadal, Hermida axudaranos a comprender a sorte que temos de que este monarca sexa real, e noso, e evitará calquera alusión a xogadores de balonmán retirados, aínda que se chamen Urdangarín, ou mesmo ás últimas leis de Botswana, a esas que prohíben a caza de elefantes. Todo ben, nesa maneira de "así é, se así lle parece".

Cando remate a entrevista seremos todos tan amantes da monarquía que ata os reis magos quereremos que sexan unha ducia, pero para aqueles que se resistan e sigan coas súas reticencias republicanas, emitirán a continuación un Informe Semanal íntegro sobre Juan Carlos.

P.S. Afortunadamente a entrevista emitirana unha semana despois de realizada. Ese tempo é máis que necesario para facerlle un bo fotoxop, tanto ás figuras coma ás palabras.  

P.S. 2  Miles de periodistas en paro, e traballo para un que cobra pensión.

Os puntos péchanse por xuntos

unidos na forma de figuras,

sen voz e sen presenza.

Nós.

En puntos convertidos, sen sabelo,

andamos os camiños que non hai.

Errados.

Convencidos.

Instinto que nos move sen acción.

Non. Reais non serán eses sentidos

do lonxe que poñemos a visión.

Nós.

Non.

.

.