Avó

Cousas que me contou un  avó

Meu irmán chegou unha noite, a eso das dúas da mañá, despertoume e díxome:

-Voume casar!

-Con quen?

A resposta miña foi inmediata. Daquela era de bos rapaces andar con dúas mozas a un tempo. Por se acaso. E elas sabíano.

E a  nós aínda agora  nos custa entender a poligamia.

Hai grandes corazóns, grandes amantes

de modos a querer,

de corpos con mil xeitos de sentir.

De seren necesarios, tan completos

han levar ese amor ata o máis alto,

sen medos a perder,

sabendo canto premio dá vivir

poñendo amor ao frente cara aos retos,

perdendo ben o medo ao sobresalto.

Persoas en quen crer,

son homes e mulleres importantes

o número esquecendo,

tamén a formación

se cada corazón é un querendo,

se cada un dos que quere é corazón.

.