Cambios

Cambiamos ou cámbiannos?

Non o teño nada claro, pero estou convencido que a canción tén razón no seu verso de “quen eu era xa non son”. Algo vai quedándonos no camiño. Probablemente porque as achegas que imos collendo por aí tamén necesitan sitio, e hai que dárllelo.

Recoñézome con máis facilidade en fotos que empezan a ter perdida a cor do que me sinto en historias que recordo vividas dunha maneira ben diferente a como hoxe as viviría. E non me refiro á experiencia, non.

Non creo nesas cousas que contaba G. Bush, e teño para min que vimos do mono. Preocúpame, pois, non ter unha certa garantía de que estou nun proceso evolutivo, e que isto meu non se trata dunha involución. Porque mono non quero volverme.

Non me fío. A ver como son mañá...

Por che ver a túa cariña,

por te querer namorar

heiche regalar, meniña,

toda a areíña do mar.

Así, se te volves praia,

eu ondas heime voltar

por estar sempre contigo

para poderte bicar.

.