Amor

Naquel tempo meu de estudante de poucos cartos e moitas contas, un amigo e eu mercamos un libro xuntos, Platón: El Banquete, Fedón y Fedro, publicado pola Editorial Labor, dentro da colección Punto Omega, libro de peto que se vendía ao prezo de 150 pesetas (era a segunda edición, ano 1974, tradución de Luis Gil). Eu tiña que facer un traballo sobre o Banquete (curioso que me tocase xusto ese, a min que sempre me atraeu o tema do amor), e el creo que sobre Fedro, pero só creo; lemos o libro, rematamos os traballos respectivos, e aplicámoslle ao libro as leis salomónicas. Eu gardo hoxe, e con moito aprezo, medio libro, desde a portada ata xusto a páxina 114, que é onde remata o Banquete.

O libro téñoo, o amigo perdino. Gustaríame que tivese sido ao revés.

Amor

Sempre estás, amor, cando eu escribo,

lugar para eu beber, ti es a fonte;

camiño para andar, o mellor norte;

tesouro por gozar e que eu recibo.

Bastión a conquistar, non te defenden

recompensas de amor que a min me entregas

sen nada que ocultar, amando a cegas,

buscando os ideais que non se venden.

Cariño e máis amor fanse loucura,

murmurios e calor, tanto momento

con bicos e paixón, doce tenrura.

Para non o esquecer, prégolle ao vento

me leve enteiro a ti, meu ben sen cura,

Vivir amor en ti, eso é o que intento.

.