Unha vez, non sei onde, para coller tódalas cereixas que aquel bo ano lle dera a cerdeira, o dono cortouna polo pé. Despois de coller a froita toda, e realmente feliz, pensou que así ademais ía ter leña para o inverno.
Imaxino que hai fogos que se teñen que ver desde moi lonxe.
Autodefinido
Proclamo que non creo nas consignas
deitadas como alento para a xente,
repetidas en vítores calados,
en noites que dan fin non desexado.
Anuncio que detesto que me guíen,
clon perdido entre outros coma min,
cara a metas que non hei perseguir,
esquivas da moral do meu goberno.
Revelo que me quero máis que á terra,
como quero a ese home, esa muller
sempre libre na idea a defender,
sexa ou non o mandado do poder.
Divulgo unha vez máis o que se sabe,
reivindico dereitos como ser,
contando as ilusións do pensamento,
historias que non buscan someter.
Pregoo o meu respecto ao albedrío,
aquilo que me fai sentir persoa,
soa, diferente e irrepetible.
Igual aos semellantes. Singular.
.
Sem comentários:
Enviar um comentário