Meta

Hai que ter coidado co que se desexa, porque ás veces toca. Esto dos fins a perseguir é un perigo, sobre todo se polo camiño esquecemos modos e maneiras nos medios a empregar. Algúns cren incluso que as sociedades que antepoñen a recompensa final ao método utilizado na súa consecución, están abocadas á autodestrución

Os ríos (VII)

Agora vaise esforzar,

pura auga en movemento,

leva pedras, corta serras,

brinca e salta de contento.

Polas Fragas de Caaveiro

o seu val non ten igual

é fermoso e feiticeiro.

Vaia Parque Natural!

Aquí faias, xestas, uces.

Silbarda e brións, alá.

Hai castiñeiros, carballos,

e bidueiros, e abelás...

Vivindo libres na fraga,

desde o xabaril aos ratos,

caracois e avelaionas

en compaña de miñatos.

Beben auga nos regatos

pero báñanse no río,

abrigados polo monte

das calores, e do frío.

Se dá saltos, son fervenzas;

onde hai pozas, fai remuíños;

desfai pedras en areas

e déixallas aos veciños.

Xa está preto, xa ule o mar,

o pai Eume, río de reos,

non se fía nin se calma,

aínda pode ter mareos!

Vese Ombre e vese Irís

para o Eume novas boas

que, chegado Pontedeume,

a súa augas dean nas Croas.

Vence o Eume. El gañou.

O loureiro de campión

hanllo poñer na Marola,

o Atlántico de colchón!

.