A pé

Ando a pé, e vexo a vida tal cal é, dicía o Ferreiro de Celanova. Con el deben coincidir estes días os da JMJ e máis os do 15 M, todos a pé por Madrid: uns vendo a vida tal cal é e os outros uns tendo neles moita fe, para non ver nada e crelo todo. No que non parece haber moito acordo é nos lugares a andar, pois os que non precisan gafas relixiosas para ver seica teñen que ir polos sitios máis escuros, e así non lles vai quedar outra que ver as estreiteces da vida, namentres reservamos para os iluminados a amplitude de miras neses espazos tan abertos coma os brazos de demasiados prelados.

Vendo esto, entendemos que outro dixese que Deus dixo "Se eu fixen tal mundo, que o demo me leve". De Celanova tiña que ser tamén.

E a SGAE cobrará pola música?

Prevese desconcerto polos ceos

de chegar xa esa hora do xuízo

querendo todo o mundo a salvación,

difícil, na dereita, atopar sitio.

Tempos crueis nos que uns morren de fame,

cazados coma moscas polas guerras,

espallándose nos ermos máis desertos,

agochados nas minas baixo terra

deixando así a saúde por miseria,

afundidos, se son inundacións

despois das secas, verse padecer

con volcáns, terremotos, ou ciclóns,

sufridos no proceso de vivir;

tamén hai neste tempo de chorar

persoas que apodrecen na riqueza

que acumulan por se a han necesitar,

conservándoa no traballo dos demais,

de maneira que sirva pra mandar.

Humanos non, mais son emprendedores

do camiño a ter cartos a fartar,

sacándoos da pelella de millóns,

felices de poderen traballar.

Tanto rico con nome e relixión,

na dereita toda a vida a militar,

é normal agardar a salvación.

O xefe deste estado singular

reunido cos rapaces convencidos

os problemas logrará solucionar

cunhas misas nas que se pode rezar.

Roma, divina, atende o espiritual,

non a ocupa a riqueza material

predica da verdade desde a vida

nos lugares do excelso inmaterial;

a mensaxe, a rico e pobre, fai real

celestial edén, vida prometida:

uns católicos camelos que un cre

e que traga diminutos, confiado,

polos ollos, nas estampas concentrados,

cal miragre fabulosa que dá a fe.

Sendo, pois, que hai ollo e hai camelo:

O ceo é para o rico, pode crelo!

.