Unha medio parente contounos que nunha viaxe a Arxentina, despois de ter observado (fíxase moito no que ve e oe), como repetían en lugares dispares a palabra boludo, e a fin de integrarse mellor, decidiu usala ela tamén. No restaurante, entre bocado e bocado, oíuse un ¡BOLUDO, venga, por favor!
O silencio enorme que provocou en toda a sala, só resultou equiparable ao gran sorriso que lucía a cara desta parenta miña, feliz do seu dominio das variantes léxico-xeográficas do castelán.
Nos restaurantes tén moita importancia a boca, xa se sabe.
.
Onde estás, amor,
que te perdín …
Buscándote, molleime en sete mares,
inventando arquipélagos aillados,
naufragando nos tópicos queimados,
atracando nas barras de mil bares.
Lembrándote, esquecinme de vivir.
Mireite noutras caras, nalgún leito
e con dolores, sen amor. No peito
paroume o corazón, deixei de rir.
Pecho os ollos e, calada, estás aquí.
Douche un bico que devolves. Es real.
Hai caricias, hai dozura. Todo es ti.
Xa desperto: a carencia segue igual.
Fóra beixos, ou paixón, ou frenesí.
Amor que non nos dura: amor fatal.
.
O pracer subxectivo
ResponderEliminarCada persoa ten un xeito de gozar das cousas.
Os que fomos educados na lectura (curiosidade, reflexión, profundidade , divertimento...)
buscamos ávidamente esas fontes de pracer espiritual que tanto nos enchen e satisfacen.
- E que tanto escasean, hoxe-
Así que cando aparecen estes “intentos varios de xuntar palabras para dicir cousas sen gastar papel” o alborozo é total.
Por qué ?
Aquí aparece o (meu ) pracer subxectivo.
Eu busco, cada día,o blogue de “So son palabras” porque :
é orixinal: mestura prosa -poética – con poesía, sen repetirse.
Sorpréndeme sempre : Cando espero unha crítica feroz, sáeme cunha retranca espectacular ; cando agardo un compromiso patriótico, sáeme con máis de cen versos cheos de milleiros de verbas galegas: emocionante xesto de amor a unha lingua atacada e acorralada ...
Ten calidade : Na prosa : brevidade, concisión e profundidade ( dentro da orixinalidade dos temas : reflexións certeiras sempre )
Na poesía : Fai auténticas xoias cunha orfebreria métrica que non está o alcance de calquera.. (..poeta galego de hoxe. Qué fácil sería escribir en verso libre !)
¿ Vístedes como manexa rimas, cuartetos, octosílabos, endecasílabos (¡qué sonetos engaiolantes !)?
....
En fin, recomendo vivamente este blogue a tódolos curiosos que a él se acheguen...
Paga a pena !
Tin Herva
Como se nota que es da familia. E aínda hai quen di que un amigo é sempre un amigo, en tanto un irmán pode selo ou non. E xa me estou liando porque que é o que pode ser amigo?, irmán?
ResponderEliminarMoitas grazas polas preciosas palabras, e moitos bicos.